Editie februari 2015

Van sommige van deze benamingen wordt hoofdzakelijk de Latijnse variant gebruikt, zoals bij de oncoloog, de uroloog en de hematoloog. Dat komt waarschijnlijk doordat we kankerarts, urinearts en bloedarts niet zo prettig vinden klinken. Andere benamingen worden zowel in de Latijnse als in de Nederlandse variant gebruikt, zoals de dermatoloog of huidarts, de gynaecoloog of vrouwenarts en de nefroloog of nierarts. Ten slotte zijn er ook benamingen die zo goed als alleen in de Nederlandse variant gebruikt worden, zoals de kinderarts (pediater), de longarts (pulmonoloog of pneumoloog) en de oogarts (oftalmoloog).

De meeste benamingen voor artsen zijn op basis van de uitspraak redelijk goed te spellen. Gynaecoloog is wat lastiger, maar voor de rest valt het eigenlijk wel mee. Een uitzondering zijn echter de benamingen van artsen die zich met een combinatie van lichaamsdelen of organen bezighouden. Die benamingen hebben zelfs bij de ontwerpers van de Woordenlijst voor problemen gezorgd. Zo wordt de naam van de arts die zich bezighoudt met ziekten en afwijkingen in het gebied tussen keel, neus en oren daar op het moment nog gespeld als keel-, neus- en oorarts.

Dit is echter niet juist, want het woord is immers geen samentrekking van een woordcombinatie keelarts, neusarts en oorarts, maar een samenstelling van de woorden keel, neus en oor met het woord arts. Daarom wordt deze vorm dit najaar in de nieuwe, uitgebreide onlineversie van de Woordenlijst gecorrigeerd tot keel-neus-oorarts. De in Vlaanderen gebruikelijke variant neus-, keel- en oorarts komt nu nog niet in de Woordenlijst voor, maar de juiste vorm neus-keel-oorarts zal dan eveneens daarin worden opgenomen. En ook de maag-darm-leverarts zal er zijn opwachting maken.