Editie oktober 2016

De opleiding was speciaal opgezet voor de groep mo B-leerkrachten, die na deze hoogste graad aan het Instituut voor de Opleiding van Leraren (IOL) niet verder konden qua studie. Een kans die Sita Patadien graag aangreep. Interesse voor de taal bepaalde haar beroepskeuze. ‘Ik wilde heel graag de taal Nederlands studeren. Het IOL was voor mij de enige optie om dat te doen. Ik kon bijvoorbeeld wel naar de universiteit, maar mijn liefde voor de taal was sterker.’ Op de opleiding Nederlands is van mij een leerkracht gemaakt. Nu kan ik me niet voorstellen dat ik ooit iets anders zal doen dan lesgeven in het Nederlands over het Nederlands.’ 

Pittig

De tweejarige studie was een pittige uitdaging. Sita had net een baby gekregen en er was al een kindje van 2,5 jaar toen ze begon. Maar ze weigert te zeggen dat het haar moeite heeft gekost. ‘Dat woord gebruik ik niet, het heeft een negatieve connotatie. Van mijn echtgenoot en mijn ouders heb ik erg veel steun gehad – zij zijn degenen die moeite hebben gedaan! Het kostte me wel doorzettingsvermogen en heel veel planning. Vooral in de huishouding. Als ik van huis ging lagen de kinderkleertjes klaar en ook hun eten, in de juiste volgorde.’ Ze is blij dat het allemaal gelukt is. ‘Het was een interessante studie die veel meerwaarde heeft voor mijn vorming als docent.’

De manier waarop iemand over zijn eigen intelligentie denkt, maakt wezenlijk verschil hoe hij presteert.

Intelligentie

Haar afstudeerproject was een onderzoek naar de invloed van de mindset op de functionele leesvaardigheid van leerlingen. Ze deed dit onderzoek bij 77 studenten van de bacheloropleiding Nederlands van het IOL en toonde aan dat de manier waarop iemand over zijn eigen intelligentie denkt, een wezenlijk verschil maakt voor wat hij presteert. Er kwam een verschil van ruim 20% uit het onderzoek dat twee groepen met elkaar vergeleek die allebei dezelfde test hadden gemaakt. De ene groep had van Patadien te horen gekregen dat intelligentie een gegeven was waar je niets aan kon doen, aan de tweede groep had ze verteld dat intelligentie iets is wat je zelf kunt verbeteren. De eerste groep scoorde 13,8%, terwijl de tweede groep een resultaat van 34,8% haalde.

Wat breng je over

‘Natuurlijk was dat manipulatie’, geeft ze grif toe. Dat was ook precies haar bedoeling. Want als leerkracht fascineert het proces van kennisoverdracht haar – hoe kijkt de student naar zichzelf, hoe intelligent vindt hij zichzelf? ‘De uitslag vond ik angstaanjagend. Want ik heb gezien hoe groepsleden elkaar beïnvloeden. Er is maar één persoon voor nodig om een hele groep te demotiveren. Iemand die luidop zucht, het lokaal uitloopt en zegt ‘dit is echt te moeilijk’ – dat werkt gelijk door op de rest. Dus wat breng je over op kinderen wanneer je lesgeeft en met deze houding voor de klas staat? Tegelijkertijd laat het onderzoek zien dat je elkaar ook positief kunt meetrekken.’ Vooral met dit laatste wil ze verder. Meer informatie verzamelen, zich verder verdiepen, nieuwe groepen studenten volgen en hen vooral motiveren om door te zetten in hun studie. Want dat is toch haar passie: beter taalonderwijs voor Suriname en gemotiveerde leerkrachten om dat uit te voeren.

Dat is haar passie: beter taalonderwijs voor Suriname en gemotiveerde leerkrachten om dat uit te voeren.

‘Ons taalonderwijs wordt verzorgd vanuit een bepaald perspectief, en dat moet veranderen. In Suriname ligt de nadruk op de structuur, wat we noemen een structure perspective. Dat betekent dat er volgens het boek wordt gewerkt, het grammaticaboek, het taalboek, het woordenboek. Maar we zien in onze praktijk dat kinderen al doende leren. Je moet namelijk iets doen in een taal terwijl je hem leert. Dat is agency perspective. In Vlaanderen is dit ook gebleken uit onderzoek. In Suriname is er geen onderzoek naar gedaan, maar het zijn wel onze ervaringen. Het gaat nu veel te expliciet, en we moeten het impliciet maken. Ik wil mezelf verder scholen om een stempel ten goede te kunnen drukken op het taalonderwijs. Zoals werken met de mindset van leerkrachten en studenten. Want daarmee staat en valt alles. Daar moet je als leerkracht voor open staan.’