Editie november 2014
- Hoe Vlaams kan standaardtaal zijn?
- Examen Nederlands, 10.000 kilometer van hier
- Arnon Grunberg: Over taal heb ik niets te melden
- Het boek feest
- ‘Ik was verknocht na drie taalcursussen’
- Frietchinees of friet-Chinees?
- Frits Spits: 'Ik wil alleen de liefde voor de taal overbrengen'
- Surinaams-Nederlands onder de loep
- Elkaar de huid vol complimenteren
- Haalt u de fouten uit deze zin?
- Nieuwe maand, nieuwe woorden!
Het boek feest
Het centrum van het Nederlandstalige boekenlandschap ligt begin november, al meer dan tachtig jaar, op de Boekenbeurs in Antwerpen. Voor wie het nog niet mocht meemaken: de jaarlijkse Boekenbeurs is een waar evenement voor het grote publiek, hét feest van het boek. De auteur, de uitgever, de boekhandelaar en de lezer ontmoeten elkaar daar en feesten zoals Vlamingen dat kunnen: met muziek, met eten en drinken, met optredens en met ronkende verklaringen over de heerlijkheden die het boek ons schenkt.
Uitgerekend de dag voor de opening kwam het bericht in de pers dat een grote Amsterdamse uitgeverij haar eigen huis in Antwerpen weer meer vanaf de Grachtengordel wil leiden. In Vlaanderen ontstond beroering in het boekenvak en in de pers; in Nederland vond slechts één krant het de moeite waard hierover te berichten. Alleen dat al is betekenisvol.
Sommige Vlaamse auteurs menen dat hun kansen om uitgegeven te worden, zullen dalen. Velen kregen ooit van Nederlandse uitgevers te horen dat hun werk wegens de thematiek, de taal of nog een andere reden minder geschikt is voor het Nederlandse publiek. Als dat Vlaamse uitgeefhuis nu zou ophouden te bestaan (wat, voor alle duidelijkheid, nog niet zeker is), dan zou een interessante uitgeefmogelijkheid verdwijnen. (Tot daar de commentaren in de kranten en op de Boekenbeurs.)
Ons taalgebied laat kansen liggen
Als het zover zou komen, dan zou dat een streep door de rekening zijn van wie hoopt op een beter evenwicht en een betere doorstroming tussen de Nederlandse en Vlaamse boekenmarkt. Precies een jaar geleden publiceerde de Taalunie een rapport over literair grensverkeer met als titel 1+1 = zelden 2. Daarin werd zwart op wit aangetoond dat Nederlandse lezers nog te weinig vertrouwd zijn met literatuur uit het Zuiden - en omgekeerd. Daardoor laat ons taalgebied kansen liggen. De mogelijkheden die auteurs en uitgevers zouden krijgen als we het hele bereik van de Nederlandstalige boekenmarkt efficiënt konden voorzien van goede boeken, zouden voor velen, auteurs én uitgevers, het verschil kunnen maken tussen wegkwijnen en floreren.
Er ligt hier een kans voor het grijpen om een stap te zetten in de richting van een echt Nederlandstalig boekenvak.
En daar ligt nu, denk ik, een opportuniteit. Als we echt willen inzetten op het idee dat Nederland en Vlaanderen samen een economische afzetgebied is van 23 miljoen inwoners dat verbonden is door de taal, dan kan De Bezige Bij hierin een voortrekkersrol spelen. Waarom zouden we Nederlandse en Vlaamse auteurs niet in één uitgeverij samenbrengen met Nederlandse en Vlaamse redacteuren met gelijke commerciële ondersteuning?
De Taalunie heeft zich altijd sterk gemaakt voor betere bekendheid van literatuur over de grens heen en hoopt dat dit ook in economisch moeilijke tijden geen ijdele hoop zal blijven. Er ligt hier een kans voor het grijpen om een stap te zetten in de richting van een echt Nederlandstalig boekenvak. Daarvoor doet het gastlandschap op de Frankfurter Buchmesse 2016 trouwens al een grote stap in de goeie richting. Want willen we dat niet met z’n allen uitdragen?
- Login om te reageren
