Editie december 2014

Taal is er om onszelf uit te drukken, zodanig dat onze omgeving ons begrijpt. Of van de andere kant bekeken: taal geeft ons de mogelijkheid in te zien wat anderen bezighoudt, bang of enthousiast maakt, plezier bezorgt of kwetst. Zonder taal geen netwerk van mensen. Zonder taal kunnen wij de ideeën van anderen niet overnemen en daar ook niet op verder bouwen. Zonder taal gingen zelfs onze briljantste gedachten – als we al gedachten konden hebben – verloren. Zonder taal geen geschiedenis en geen vooruitgang.

Ja, zult u zeggen, dat de algemeen secretaris van de Taalunie lyrisch is over taal, dat hadden we wel verwacht.

Oké, maar taal is ook een opdracht. Woorden betekenen voor mensen soms iets heel anders dan je als spreker zou verwachten. Ironie is daar een bekend voorbeeld van. Wie op een waanzinnig duur plan antwoordt ‘daar kom ik net een beetje geld voor tekort’, kan misschien totaal verkeerde verwachtingen scheppen. En aan de andere kant grenst overdreven duidelijkheid aan brutaliteit, wat ook al niet bevorderlijk is voor samenwerking. Woorden kunnen associaties oproepen die kwetsen of kortsluitingen veroorzaken. Kijk maar wat er tegenwoordig op Twitter gebeurt.

Taal is een sinterklaasgeschenk waar we een heel leven mee kunnen spelen.

Ik neem me voor te communiceren met mijn ogen en oren wijd open naar mijn publiek. Dat lijkt me het belangrijkste. Niet omdat ik het belang van uitspraak en intonatie, woordenschat en grammatica onderschat, maar omdat die toch ondergeschikt blijven aan het doel van onze communicatie: bruggen slaan tussen mensen.

Daarnaast blijft taal ook fijn materiaal om mee te werken en ik hoop daar weer een heel jaar van te kunnen genieten. Deze editie van Taalunie:Bericht toont het weer overtuigend aan: taal is een sinterklaasgeschenk waar we een heel leven mee kunnen spelen.